مى خواهى بروى ؟
بهانه مى خواهى ؟
بگذار من بهانه را دستت دهم
برو و هرکس پرسید بگو :
لجوج بود ، همیشه سرسختانه عاشق بود
بگو فریاد مى کرد ، همه جا فریاد مى کرد که فقط مرا مى خواهد
بگو دروغ مى گفت ، مى گفت هرگز ناراحتم نکردى
بگو درگیر بود ، همیشه درگیر افسون نگاهم بود
بگو بی احساس بود ، به همه فریادها ، توهین ها و اخمهایم فقط لبخند میزد
بگو او نخواست
نخواست کسى جز من در دلش خانه کند . . .

ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺣﺎﻟﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ...

ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ...

فکرشو کن...

یه روزی داریم دست تو دست هم تو خیابون راه میریم...

بچه مونم تو بغلمونه...

اونایی که مارو میبینن میگن:

اینا بالاخره ازدواج کردن...

من تو را به غزلی تشبیه می کنم که برای درکش

نیاز به دانستن آرایه ها نیست

غزلی که شاعرش خودمم

و فلسفه اش با قلب و روحم عجین شده است

پســر : سـلـام عــزیـــزم، چطــورے؟

دختــر : سـلـام گلـــم، خیـلے بــد ..

پســر : چــرا؟ چے شــده؟

دختــر : بـایـد جـدا بشیـــم

پســر : چـــــــــرا ؟

دختــر: یــہ خـانـوادہ اے مـטּ رو پسنــدیــدטּ واســہ پســرشــون، خـانـوادہ منــم راضیــטּ ..

الـانــم بـایــد ازت تشڪر ڪنــم بخـاطـر همـہ چیــز و بـایــد بــرم خــونـہ

چــوטּ مـــادر پســرہ اومــدہ میخــواد مــטּ رو ببینــہ...

پســر : اشڪات رو پــاڪ ڪــטּ...تــا بهتـــر جلــو چشــم بیـــاے...

چــوטּ مــادرم نمیخــواد عــروسـش رو غمگیــטּ ببینــہ... !!

امیــــــــدوارم ایــن روز بـــــــرای همـــه اتفـــــــــــاق بیفتــــــــــه

به خودت افتخار کن
 ای سردار فاتح سرزمین احساسم
که سرزمین وحشی احساسم را به بند کشیده ای و بر قلب وجانم حاکمی
به خودت افتخار کن
قلبی را که به قیمت سالها تنهایی حفظ کرده ام به نازچشمی تسخیرکرده ای
به خودت افتخارکن ‎
*ای حاکم مطلق احساسم*
بـــــــ*اران

میخواستم بگویم دوستت دارم اما نتونستم

هر گاه از کنار می گذشتی آرزو میکردم

این راز را در چشمانم بخوانی...

افسوس بی اعتنا از کنارم می گذشتی

تا اینکه دیرزو قلبم را در دست گرفتم

و برایت نوشتم و از بی اعتنایی هایت شکایت کردم

وقتی قلبم را ربودی

کاغذ را برداشتم و مشاهده کردم

و نوشتم

دوستت دارم

آنگاه که لبخند بر لب میمرد

چون معجزه پاییز دلم میگرد

دیروز به چشمان تو گفتم برو

امروز دلم بهانه ات را می گیرد